پیش بینی رضایت زناشویی بر مبنای الگوهای ارتباطی و ابعاد صمیمیت

این پژوهش با هدف پیش بینی رضایت زناشویی بر مبنای الگوهای ارتباطی و ابعاد صمیمیت در دانشجویان متأهل انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع همبستگی و غیرآزمایشی بوده است. نمونه مورد استفاده در این پژوهش 100 نفر از دانشجویان متأهل دانشگاه آزاد اسلامی و دانشگاه علوم تحقیقات کرمانشاه می باشند که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. بعد از اینکه آزمودنی ها انتخاب شدند در مورد اهداف پژوهش توضیحات لازم داده شد و بعد از دریافت اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه های الگوهای ارتباطی و ابعاد صمیمیت و رضایت زناشویی در اختیار آنها قرار داده شد تا زوجین به این پرسشنامه ها پاسخ دهند. سپس اطلاعات موجود در پرسشنامه ها توسط نرم افزار spss و روش همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان مورد سنجش قرار گرفت که نتایج ذیل به دست آمد: در بین الگوهای ارتباطی، بیشترین میزان همبستگی بین رابطه سازنده متقابل و رضایت زناشویی در گروه زنان وجود دارد. در همین گروه الگوی ارتباطی توقع/ کناره گیری تقریباً رابطه ای با رضایت زناشویی نشان نداد و بین رضایت زناشویی و ارتباط اجتنابی متقابل همبستگی منفی به دست آمد. در گروه مردان نیز نتایج کاملاً شبیه زنان بود. تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که از بین الگوهای ارتباطی، الگوی ارتباطی سازنده متقابل می تواند رضایت زناشویی را پیش بینی کند. همچنین در بین ابعاد صمیمیت، بیشترین میزان همبستگی بین صمیمیت عاطفی و رضایت زناشویی وجود دارد. بعد از صمیمیت عاطفی، بیشترین همبستگی بین رضایت زناشویی و صمیمیت معنوی می باشد. همچنین بین صمیمیت جنسی و صمیمیت روانشناختی با رضایت زناشویی نیز رابطه معنادار می باشد. بنابراین رابطه مثبت معناداری میان ابعاد مختلف صمیمیت و رضایت زناشویی وجود دارد. در گروه مردان نیز نتایج کاملاً شبیه زنان بود و تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که از بین ابعاد صمیمیت، صمیمیت عاطفی و صمیمیت معنوی می توانند رضایت زناشویی را پیش بینی کنند.